Komin i przyłącze do kominka
Sprawne funkcjonowanie kominka zależy nie tylko od prawidłowej jego budowy i stosowania odpowiedniego opału, ale także od dobrania prawidłowego do wymagań paleniska przewodu kominowego i właściwej jego budowy.
Przepisy prawa budowlanego oraz Polskie Normy odnośnie kominów narzucają wiele wymagań w tym zakresie. Zgodnie z nimi komin powinien być:
- samodzielny, przeznaczony tylko dla jednego urządzenia kominkowego;
- o prawidłowym przekroju;
Przewód kominowy powinien być prosty, a jego przekrój taki sam na całej długości. Jednak jeśli względy konstrukcyjne zmuszają do ominięcia jakiejś przeszkody, przy długości komina większej niż 5 metrów możemy odchylić go zaledwie o kąt mniejszy niż 20°. Przy długości przewodu kominowego poniżej 5 metrów, kąt odchylenia może się zwiększyć aż do 45°. Do ominięcia przeszkód stosujemy kolanka, jednak należy pamiętać, że maksymalna długość instalacji w skosie nie może przekraczać 2 metrów, a każde takie załamanie powoduje zmniejszenie ciągu kominowego, a więc konieczność wydłużenia instalacji.
Ogólna reguła jest prosta: do prawidłowego funkcjonowania paleniska o przeciętnych rozmiarach, przekrój przewodu dymowego powinien wynosić minimum 400 cm2 i powinien mieć kształt zbliżony do kwadratu lub koła oraz posiadać średnicę 200 mm. Małe wkłady kominkowe mogą się zadowolić średnicą komina 150 mm (lub wymiarami 14 × 14 cm), a piecyki wolno stojące nawet jeszcze mniejszą. Z kolei paleniska panoramiczne o szerokości metra lub więcej czy z unoszonymi drzwiczkami będą miały wymagania kominowe zbliżone do paleniska otwartego, a takie kominki wymagają często przekroju 250 mm.
- szczelny, prowadzony w sposób ciągły i wykonany z niepalnych materiałów;
Wszystkie połączenia elementów tworzących komin powinny być szczelne w zakresie maksymalnego ciśnienia spalin. Pamiętajmy, że niedopuszczalne jest wykonywanie połączeń elementów w stropach, gdyż może to grozić pożarem. Komin powinien być prowadzony w sposób ciągły od fundamentu aż do wylotu ponad dach. Niedopuszczalne jest budowanie komina w odcinkach od stropu do stropu.
- o odpowiedniej wysokości, by zapewnić właściwy ciąg;
Minimalna wysokość komina powinna wynosić 4 metry, a wysokość optymalna to 5–6 metrów. Ta reguła obowiązuje zarówno w przypadku budowanych kominków z paleniskami tradycyjnymi, jak również kominków zaopatrzonych we wkłady grzewcze. Ważnym parametrem jest wysokość komina ponad dachem. W zależności od kształtu dachu, powinniśmy stosować się do odpowiednich wytycznych.
- wyposażony w wyczystkę i otwór rewizyjny;
- odpowiednio połączony z wkładem.
Miejsce włączenia czopucha do komina musi być wykonane za pomocą szczelnej, niepalnej rozety. Niezgodność przekrojów wejścia do komina oraz króćca przyłączającego jest szkodliwa. Montując komin, trzeba w odpowiednim miejscu wyprowadzić trójnik przyłączenia paleniska. Odpowiednie miejsce to miejsce dostosowane do wysokości paleniska. Przyłącze z kolei musi być szczelne, odporne na wysokie temperatury oraz mieć odpowiednią średnicę i powierzchnię wewnętrzną, tak by spaliny mogły bez problemu przedostać się do komina. Prawidłowe podłączenie wkładu kominkowego może odbywać się przy użyciu kilku rodzajów elementów:
- Sztywne podłącza z elementów wykonanych z blachy żaroodpornej o grubości 1 mm.
- Sztywne podłącza wykonane z blachy czarnej o grubości 2 mm.
- Elastyczne podłącza wykonane z podwójnej rury elastycznej o grubości taśmy 2 × 0,12 mm.
Podsumowanie
Bardzo ważną sprawą dla prawidłowego funkcjonowania kominka jest dobór odpowiedniego komina. Prawidłowo dobrany i wykonany komin ma duży wpływ na właściwy ciąg, co przekłada się na jakość spalania i optymalne zużycie paliwa. Nowoczesne kominy są stosunkowo proste i szybkie w budowie, co nie oznacza, że można je postawić samodzielnie. Warto zdać się na wiedzę specjalisty, który zadba, aby system kominowy nie tylko był dostosowany do urządzenia, ale również spełniał podstawowe wymagania ukonstytuowane w wiedzy technicznej i w przepisach prawa.
Aldona Mazurkiewicz
[email protected]